Filît Tîltay

Hûn li vir hemû helbestên min dikarin bixwînin

ŞITLÊ GULÊN KURDISTANÊ

Oltu, Sariqamîş, Qers û Qaqizman
Li diyarê Şenkaya û Bilbilan

Der-dor çiyayê Alahûekberê
Hevalan lê şerkiribûn j`vir berê

Sala hezar nehsed nodî havînê
Şitla pêşîn Mahir çikand bi xwînê

Nod û dudya carê li wir hejde can
Carê jî lê şehîd bûn bîst û du can

Nod sisiyan de çûnê heyştê sê heval
Bejn-bilindbûn çav-xezalbûn en-xal

Pir sar diçû li wê derê zivistan
Binerd kolan çêkiribûn dibistan

Li wir, hînî zanebûna şer dibûn
Ji nişkê ve carê bêdeng, kerdibûn

Di nav wande xayinekî banzdabû
Bi bêbextî dengî dijmin bangdabû

Hevala çek li wir hildan bi kurtî
Panzdê rêşemê bû roja bihurtî

Ber vê yekê ji bin erdê derketin
Fena berxa serî li ser hev ketin

Li daristanê berf çokek barî bû
Rojê li wan ewr şev li wan sayi bû

Balafir li ser serê wan dizvirîn
Rê-dirb li ser hemî gundan dibirîn

Birçî li ber xwe didin tim ew heval
Qehremanî didomandin şerêd qal

Derb dijmin dan wekî bêjim bêhejmar
Balafirek jî li wir anîne xar

Wê demê heval bi hevdu şêwirîn
Ji bo hinek xwarin cîhkî bibînin

Yanzde heval çûn gundekî xeberê
Neyarê har kemîn dabû wê derê

Neh heval di wî şerî de şehîdbûn
Ew her neh jî qehreman û egîd bûn

Herdû Zinar tevî Sefkan û Firat
Zerevan, Dilgeş û hevalê Jêhat

Hember dijmin şer xurt dikir Berxwedan
Ewa jî şehîd ket mînanî Şervan

Wekî Alê li ser berfê xwîna sor
Li ser sîngê welatê me dibû mor

Hîn geş dibû şer ji berê bêhtirî
Hemî heval ketin rêça du bêrî

Ji bo parastina hevalan bikin
Çeko, Şeref çek-sîlahan radikin

Sivik sivik xwe davêne ber hember
Şer despêkir cî şehîdbûn bi keser

Eşref, Şukrî, Beşîr, Deli û Egîd
Mazlûm, Cengo, Vural, Reşber du Hemîd

Xoce, Volkan, Heqî Diyar û Xurşîd
Jêhat, Şiyar, Akîf, Mahîr bûn şehîd

Mervan, Botan, Cuma, heval Perçevan
Nûrcan, Evdirehman, Serdar û Baran

Li ber gund şehîd bûn serfêza mala
Ûsiv, Dilxwaz, Zêndan, Medya û Ala

Şer Rêşemê domkir heta nîsanê
Bû qal û ceng li herafê meydanê

Ji hevalan xatir dixwest Evînê
Giranşer ma li ser milê Pelçînê

Qey li wê borîn çend meh û çend dewran
Dawyê de şehîdbû, ket nava kewran

Serok hingê kurdan dikir hewarî
Digot: Rabin hemî bigrin vî barî

Welatê xwe ji dijmina parêzin
Ser xatirê ew şehîden bi rêz in

Egîd û mêrxas in tev wekî şêran
Hêrs û heybet cergê dijmin dihêran

Her çiyayê welat cengê datînin
Wek şitla xwe li hemberan diçînin

Hezar silav qedr û qîmet li wan bin
Bi jin û mêr li şoreşê şad dibin

Welatê xwe ji dijminan distînin
Tol û heyfa herzar salî hiltînin

Nivîskarê vê yê Flîtê Goma
Hêsrê min xwîn rijîn j'kê bikim loma?

Dîrok: 1996

Cîh: Girtîgeha Erziromê

← DAWÎ YA HER DUYAN (3/3) Destpêk ÇIMA ÇILMISIYÎ →